Badanie określa klasę lepkości oleju według norm SAE (Society of Automotive Engineers) i umożliwia sprawdzenie, czy olej utrzymuje wymaganą klasę lepkości, czy uległa ona obniżeniu. Spadek klasy lepkości może wskazywać na obecność paliwa w oleju.
Połączenie wyników badań lepkości oleju w temperaturach 40°C i 100°C pozwala na obliczenie wskaźnika lepkości.
Lepkość oznacza się zazwyczaj w 40 i 100 °C, na tej podstawie można wyznaczyć wskaźnik lepkości – parametr opisujący zależność lepkości oleju od temperatury.
Pierwiastki dzielimy na dodatki uszlachetniające, zanieczyszczenia oraz pierwiastki zużyciowe. Dodatki uszlachetniające mogą ulegać zmniejszeniu w miarę eksploatacji oleju. Wzrost poziomu krzemu w kontekście zanieczyszczeń może sygnalizować obecność brudu lub pyłu, co sugeruje, że coś dostaje się z zewnątrz. Obecność potasu i sodu często wskazuje na przedostanie się płynu chłodniczego do oleju. Pierwiastki zużyciowe, takie jak żelazo, chrom, cyna czy glin, mogą świadczyć o zużywaniu się elementów silnika, w zależności od tego, które z nich się pojawiają. Badanie pierwiastków pozwala na wykrycie tych problemów już na wczesnym etapie.
Parametr zużyciowy wyrażający ilość cząstek ferromagnetycznych, w połączeniu z badaniem pierwiastków nieferromagnetycznych (np. miedzi i ołowiu), umożliwia dodatkową interpretację wyników analizy.
Liczba kwasowa bezpośrednio wskazuje na zawartość kwasowych produktów w oleju i jest parametrem określającym stopień jego starzenia. Wzrost liczby kwasowej oznacza większą ilość produktów kwasowych, co świadczy o postępującej degradacji oleju. Produkty kwasowe powstają w wyniku działania wysokich temperatur lub tlenu z powietrza, tworząc m.in. kwasy karboksylowe, aldehydy i ketony.
Liczba zasadowa informuje o zawartości dodatków myjących w oleju, takich jak detergenty i dyspergatory. Jej obniżenie wskazuje na degradację oleju. Istnieje korelacja między liczbą kwasową, która wzrasta w miarę eksploatacji oleju, a liczbą zasadową, która maleje. Ważne jest, aby te wskaźniki nie przekroczyły się nawzajem – jeśli liczba kwasowa przewyższy liczbę zasadową, jest to niepokojący sygnał, który jednoznacznie wskazuje na konieczność wymiany oleju.
Parametr I-pH koreluje z liczbą kwasową i liczbą zasadową. Niska liczba kwasowa i niskie I-pH wskazują na dużą ilość słabych kwasów, natomiast wysoka liczba kwasowa i niskie I-pH oznaczają obecność większej ilości mocnych kwasów.
To oznaczenie chemicznej czystości oleju. Każdy olej ma swoje charakterystyczne widmo. Tutaj możemy oznaczyć parametry starzeniowe, oksydację czy zawartość glikolu (występowanie płynu chłodniczego w oleju).
Metoda Karla Fischera to najdokładniejsza metoda pomiaru zawartości wody, przyjmuje się, że normą jest zawartość do 1500 mg/kg, co odpowiada ok. 0,15% wody w oleju.
Temperatura zapłonu to moment, w którym olej po przyłożeniu inicjatora zapłonu zapala się. Świeże oleje zazwyczaj odznaczają się temperaturą zapłonu powyżej 200°C, w miarę eksploatacji ta temperatura zapłonu może maleć. Obniżenie temperatury zapłonu oleju może wskazywać na obecność paliwa w oleju.