PQ Index (Particle Quantifier) – bezwymiarowy kwantyfikator cząstek ferromagnetycznych.
Badanie przeprowadzane jest według normy ASTM D8184-18. Informuje o zawartości magnetycznych cząstek żelaza pochodzących ze zużycia abrazyjnego oraz jest dodatkowym parametrem przy porównywaniu deklarowanych zawartości żelaza np. w mg/kg (ppm). Zawartość żelaza jest także badana w oznaczeniu pierwiastków metodą atomowej spektroskopii emisyjnej (AES/OES Atomic Emission Spectroscopy/Optical Emission Spectroscopy), ale pokazuje jedynie cząstki o rozmiarze poniżej 5 mikrometrów, czyli cząstki o bardzo małych rozmiarach, natomiast Index PQ odnosi się do całkowitej zawartości ferromagnetycznych cząstek żelaza, niezależnie od rozmiaru i kształtu. Parametr ten ma zastosowanie do wszelkiego rodzaju olejów, smarów, płynów eksploatacyjnych, mogący dać informacje o nieprawidłowych bądź znacznych procesach zużyciowych w maszynach i urządzeniach2.
PQ Index oraz oznaczanie żelaza w badaniu pierwiastków metodą AES/OES są zazwyczaj interpretowane razem, ponieważ PQ Index zlicza magnetyczne cząstki żelaza niezależnie od rozmiaru, a badanie żelaza metodą AES/OES uzupełnia informację o zawartości bardzo małych cząstek żelaza. Daje to poglądowy obraz kondycji danego urządzenia2.
Urządzenie do wyznaczania indexu PQ zawiera dwie cewki z rdzeniami wykonanymi z żelaza. Jedna cewka jest mierząca, a druga referencyjna. Podstawą określenia indexu PQ jest fakt, że żelazo, z którego są zrobione rdzenie cewek ma właściwości magnetyczne, przez co pole magnetyczne wytwarzane przez te cewki może być wzmacniane. Cząstki żelaza zawarte w próbce działają na żelazny rdzeń w cewce, wzmacniając jego pole magnetyczne. Wzmocnienie tego pola wpływa na cewkę referencyjną w wyniku czego zakłóca równowagę pola magnetycznego pomiędzy cewkami. Różnica w równowadze pola magnetycznego pomiędzy cewkami jest określana jako PQ Index2.